Zondag 12 mei is het weer de Dag van de Zorg. Mijn eerste herinnering naar deze dag, is de Dag van de Verpleging in de tachtiger jaren in het traditionele Diaconessenhuis in Arnhem. Het ziekenhuis waar ik mijn opleiding tot verpleegkundige deed en waar we op deze dag een taartje bij de koffie kregen. Een van de weinige “uitspattingen” in dit calvinistisch bolwerk.
Maar naast, of misschien juist wel door, dit traditionele en calvinistische van dit ziekenhuis heb ik de indruk dat de zorg daar goed was en dat veel mensen daar met hart en ziel hun werk deden en daarmee dit ziekenhuis samen maakten tot een goed ziekenhuis.
Kijkend naar de huidige zorg is er veel veranderd. Naast dat ik ervan overtuigd ben dat veel zorgprofessionals nog steeds met hart en ziel hun werk doen, liggen patiënten veel korter in het ziekenhuis en kan veel diagnostiek en behandeling, middels technische vernieuwing, thuis. Dit leidt tot een veel diffusere organisatie van zorg, waarin de scheiding tussen ziekenhuiszorg en behandeling en zorg thuis langzaam maar zeker verdwijnt.
En dat maakt niet alleen de organisatie van de zorg, maar ook de inhoud behoorlijk anders. Anders in de zin van veelzijdiger, afwisselender en uitdagender voor de zorgprofessional.
Momenteel werk ik, in een van mijn opdrachten, mee aan een onderzoek naar de vraag wat al deze veranderingen voor de zorgprofessionals betekenen en hoe hier op een goede manier op in te spelen in opleidingen en scholing. Een heel belangrijk vervolg van alle veranderingen, maar ook een vervolg dat we niet moeten problematiseren. Immers het is niet een verarming, een verslechtering en er is geen sprake van verval van de zorg. Ik zie het als een verrijking, ontwikkelingen die je mogelijkheden bieden voor meer afwisseling en meer eigen regie en die we moeten omarmen.
En misschien zie ik het te simpel, maar wie wil er niet meer afwisseling in zijn of haar werk, meer zelfregie op de inhoud en de organisatie van zijn of haar werkzaamheden en wie wil er niet de patiënten die je verzorgt volgen naar zijn of haar thuissituatie. Ik zie dit als een enorme vooruitgang ook voor de zorgprofessional. Nog los van de winst voor de patiënt, maar dat staat voor mij buiten kijf. En ik hoop dan ook dat zorgprofessionals dit ook als zodanig kunnen ervaren. Maar hoop ook dat op deze dag in 2019 de waardering voor al die mensen die werkzaam zijn in de zorg en welzijn wordt getoond met een koffie kopje en een taartje.