Sommige vormen van zorg vragen geen uniform of zorgdiploma. Ze ontstaan uit een gevoel van verantwoordelijkheid voor elkaar, al is dat in de praktijk helemaal niet zo vanzelfsprekend. Daarom staan we vandaag, op de Dag van de Mantelzorg, stil bij al die mensen die, meestal naast hun eigen leven, zorgen voor een ander. Bij Businesscares zetten we één van hen graag extra in het zonnetje: onze collega Linet, die bijna dagelijks met veel toewijding zorgt voor haar 95-jarige vader.
Ik ervaar het niet echt als mantelzorg
Wanneer we Linet spreken, verschijnt er meteen een glimlach op haar gezicht. “Ik ervaar het eigenlijk helemaal niet als mantelzorg hoor, ik doe het gewoon.” Haar vader woont nog zelfstandig in een verzorgingshuis, krijgt wat huishoudelijke hulp, maar redt zich grotendeels prima. “Ik doe de boodschappen voor hem, ga mee naar de dokter, bestel zijn medicijnen en bijna elke dag maken we samen een wandeling of rijden we een stukje met de auto. Dat is ons moment.”
Wat voor anderen zwaar zou voelen, doet Linet zonder twijfel. “Mijn zus, twee broers en ik doen het samen, maar omdat zij veel werken, neem ik het meeste op me. Als het een keer een dag niet uitkomt, is dat ook prima. Mijn vader is heel makkelijk en vermaakt zich wel.”
Mijn ouders stonden altijd klaar voor mij, nu is het mijn beurt
De zorg voor anderen zit diep in Linets aard. “Mijn vader en moeder stonden vroeger altijd voor mij klaar. Ik doe dit niet omdat het moet, maar omdat ik zo ben opgevoed: je kijkt naar een ander om.” Ook toen haar moeder nog leefde, was Linet mantelzorger. “Zij had meer zorg nodig. Toen ik zelf ziek werd, nam mijn broer het tijdelijk over. Dat was fijn, want zo doen we het echt samen.”
Eenzaamheid onder ouderen is groot
Linet bezoekt haar vader bijna dagelijks in het verzorgingshuis. Ze kent er inmiddels niet alleen de bewoners, maar ook veel van het personeel en vrijwilligers. Bovendien zit ze in de cliëntenraad, waardoor ze een goed beeld heeft van wat er speelt. “Daar hoor en zie je veel. Sommige bewoners krijgen bijna nooit bezoek en dat raakt me,” vertelt ze. “Mijn vader zegt dan wel eens: ‘Wat ben ik toch een bevoorrecht mens.’ En dat is ook echt zo. Hij krijgt bezoek en heeft altijd aanspraak, maar lang niet iedereen heeft dat. Je ziet hoe groot eenzaamheid kan zijn als er weinig verbinding meer is.” Voor Linet is juist die verbinding de kern van mantelzorg. “Even dat belletje, een wandelingetje of gewoon een kopje koffie samen; het maakt een wereld van verschil.”
Met hoeveel liefde de zorgmedewerkers hun werk doen
Door haar betrokkenheid bij het verzorgingshuis heeft Linet veel respect gekregen voor de mensen in de zorg. “De vrouwen en mannen die daar werken, doen hun werk met zo veel liefde. Ze zouden graag meer tijd hebben voor persoonlijke aandacht, maar dat is door personeelstekorten niet altijd mogelijk. Een groot deel van de zorg en verbinding komt zo bij mantelzorgers terecht, die daardoor onmisbaar zijn voor veel ouderen.”
Mooie gesprekken onderweg
De tijd die Linet met haar vader doorbrengt, noemt ze kostbaar. “We voeren zulke mooie gesprekken. Over vroeger, over zijn leven, zelfs over de dood. Dat klinkt misschien zwaar, maar het zijn juist hele mooie, eerlijke gesprekken. In de auto praat het makkelijk, daar hoef je elkaar niet aan te kijken.” Die momenten herinnert ze zich ook met haar moeder. “De mooiste gesprekken hadden we onderweg, als we een stukje gingen rijden. Daar ben ik nog altijd dankbaar voor.
Geniet van de bijzondere momenten
Als laatste tip wil Linet andere mantelzorgers vooral één ding meegeven: geniet van de bijzondere momenten, hoe klein ook. “Ik probeer gewoon leuke dingen te doen met mijn vader,” zegt ze. “Dat is het allerbelangrijkste. Kijk naar wat nog wél kan, niet naar wat niet meer kan. Die kleine momenten zijn zo waardevol.”
Voor Linet gaat mantelzorg over verbinding en positiviteit. “Als je later terugkijkt, wil je kunnen zeggen: ik heb er alles uitgehaald wat erin zat en ik heb genoten van de tijd die ik had. Zelfs een zwaai of een lach kan een moment zijn om dankbaar voor te zijn. Dat vind ik het allerbelangrijkst. Zo haal je het positieve uit het leven en daar doe je het allemaal voor,” sluit Linet af.
