Gisteren bezocht de Sint ons ook weer voor dit jaar. Een mooie traditie waar ik altijd heel blij van wordt. Al hebben we, met name in de voorbereidingen, het feest wel wat geupdate.
De lootjes trekken we niet meer uit de oude hoed, maar doen we tegenwoordig digitaal. En dit jaar was het lootjestrekken heel speciaal gemaakt door de namen als een rad van fortuin voorbij te zien “lopen”, waarbij het rad uiteindelijk bij mijn lootje bleef staan. Ook de verlanglijstjes hoeven we niet meer op het lootje te schrijven, maar kunnen we digitaal vermelden in dezelfde digitale omgeving. Je krijgt zelfs, wanneer je je geslacht en leeftijd aangeeft, cadeautips. Al hoewel die tips wel erg confronterend zijn. Vorig jaar ontving ik, na leeftijd en geslacht te hebben ingevuld, als tip voor mijn verlanglijstje een rollator en dit jaar een voorleesboek voor grootouders. Daar ben ik toch nog niet helemaal aan toe Sinterklaas…
En, zo bedacht ik me vanochtend tijdens het wandelen met de hond, kijk ik ook naar de gezondheidszorg. Een sector die voor de nodige vragen staat en waarbij door velen de hedendaagse ontwikkelingen als verarming worden ervaren. Hoe kunnen we de traditie of misschien beter gezegd het goede uit het verleden behouden en dit verrijken met hedendaagse mogelijkheden? Waarbij het, net als met het Sinterklaasfeest, niet is dat je hoeft te kiezen voor het een of het ander en ook niet “klakkeloos” alle nieuwe mogelijkheden hoeft over te nemen.
Maar behoud het mooie van weleer en verrijk het met nieuwe mogelijkheden. Zo blijft het elk jaar opnieuw een feest.