Gisteren zat ik in de auto naar huis, ik zag de maneschijn door de bomen en had een klein momentje van bezinning. Ik ben sinds een aantal maanden werkzaam voor een ziekenhuis als Adviseur en Digicoach, een soort “sinterklaas” zou je in deze tijd kunnen zeggen. Ik mag namelijk dagelijks mensen helpen. Een erg leuke, interessante en dankbare opdracht. De Digicoach is door het ziekenhuis in het leven geroepen om de digitale vaardigheden van alle collega’s op korte termijn naar een gewenst niveau te brengen dat past bij hun functie. Daarnaast wordt de opgedane ervaring gebruikt om ook in de toekomst invulling te geven aan een digivaardige organisatie. Immers al die digivaardige mensen kunnen met hun vaardigheid, met behulp van Ehealth oplossingen, patiënten in hun eigen omgeving zorg en behandeling geven. Een beetje een open deur, maar ik vind dit een erg mooi initiatief, een “cadeau” zelfs voor organisatie en medewerkers.
Technologie blijft een middel, maar in deze pandemie waarin er door patiënten ”weinig op de deur wordt geklopt” helpt het enorm om je dagelijkse zorgproces met behulp van digitale middelen toch te kunnen laten doorgaan. Dit kan natuurlijk alleen als je weet hoe je de aangeboden technologie moet gebruiken en dan helpt het de adoptie meestal niet als een initiatief (noodgedwongen) “te paard” komt. Daarnaast is er bij veel organisaties nog steeds een kloof tussen de twee “daken”; Zorg en ICT.
Je zou kunnen zeggen dat Covid-19 een heel naar “pakje door de schoorsteen is”, wat wel kan helpen om de kloof tussen de twee daken te dichten. Ik merk dit nu dagelijks in de praktijk door collega’s te ondersteunen bij de introductie en uitleg van een aantal digitale vaardigheden en applicaties. De behoefte vraag is in een stroomversnelling gekomen door Covid-19 en met eenvoudige oplossingen als bijvoorbeeld beeldbellen kun je de fysieke afstand met de patiënt wegnemen.
Zo zijn er nog veel meer vormen van Ehealth die je kunt inzetten, maar door de enorme druk op de zorg stuit de introductie van nieuwe oplossingen vaak op een drempel. En dat zit niet alleen in tijd, aandacht en kennis, maar ook in de manier van introduceren.
Hoe mooi is het dan dat je als ziekenhuis in deze bijzondere tijd durft te investeren in je medewerkers. Dit door ze met de inzet van een digicoach letterlijk tijd en aandacht te geven, zodat mogelijke drempels voor nieuwe oplossingen aan de voorkant al worden weggenomen en benodigde vaardigheden op de werkplek worden bijgebracht. Ik vind dit een zeer positieve ontwikkeling en de reacties die ik krijg op de werkvloer bevestigen dit.
Opmerkingen als: “ik begrijp geen pepernoot van deze handleiding”, “ik ben al druk genoeg met mijn dagelijkse werkzaamheden”, “we werken al zo zolang als sinterklaas leeft en het heeft toch altijd gewerkt”, zijn dan al gauw verleden tijd en maken plaats voor “wat fijn dat je even mee kijkt”, “oh, zo snel werkt het” of “eigenlijk is het helemaal niet moeilijk”.
Voor mij heeft dit dan ook tot de overtuiging geleidt dat het toch fantastisch zou zijn als een Digicoach (of hoe je het ook wil noemen), structureel onderdeel wordt van een organisatie die inzet op digitale middelen in de zorg. Immers, technologie wordt daarmee zo’n belangrijk onderdeel van het werkproces, of anders gezegd, in de sfeer van sinterklaas, het wordt een deel van de kolen waar je stoomboot op vaart. En dan niet alleen voor ziekenhuizen of de gezondheidszorg, maar eigenlijk zou Digicoaching een oplossing bieden aan iedere middel tot grote organisatie. Dus mocht u denken, wat zou ik mijn medewerkers kunnen geven voor 2021, misschien kunt u dit initiatief meenemen in de zak naar uw organisatie en mensen helpen in de traditie van de Sint.